Πιτ μπουλ
Τα πιτ μπουλ είναι μια παρεξηγημένη ράτσα. Για διάφορους λόγους, το όνομά τους έχει συνδεθεί με μάχες, δαγκώματα και γενικότερα επιθετικότητα. Ωστόσο, δεν είναι μόνο μύες και δόντια. Αντιθέτως, έχουν μία πλούσια ιστορία και έναν πολύ ενδιαφέρων χαρακτήρα, που αξίζει να αναλύσουμε.
Θα δούμε την ιστορία της ράτσας, την εμφάνιση και τον χαρακτήρα τους, τους μύθους που τα συνοδεύουν, τη σύνδεσή τους με τις κυνομαχίες, την κακή φήμη που, δυστυχώς, τα ακολουθεί, αλλά κυρίως, τι πρέπει να προσέξουμε στην εκπαίδευσή τους και αν είναι κατάλληλοι σκύλοι για εμάς. Και φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε συμβουλές υγείας και περιποίησης.
Εισαγωγή
Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι πως όταν λέμε πιτ μπουλ, δεν αναφερόμαστε σε μία συγκεκριμένη ράτσα σκύλων, αλλά σε έναν συγκεκριμένο τύπο σκύλων και τις διασταυρώσεις του.
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και τυπικοί, ο όρος «πιτ μπουλ», αναφέρεται σε αρκετές φυλές, όπως το Αμερικάνικο Πιτ Μπουλ Τεριέ, το Αμερικάνικο Στάφορντσαϊρ Τεριέ, το Αμερικάνικο Μπούλι και το Σταφορντσάιρ Μπουλ Τεριέ. Κάποιοι θα συμπεριλάβουν σε αυτήν την κατηγορία το Μπουλ Τεριέ και το Αμερικάνικο Μπουλντόγκ λόγω της ομοιότητάς τους στο σώμα και στο κεφάλι, αλλά αυτά ανήκουν σε διαφορετική φυλή.
Εξαιτίας, λοιπόν, της ασάφειας του όρου «πιτ μπουλ», πολύς κόσμος δεν μπορεί να αναγνωρίσει ένα πιτ μπουλόταν το βλέπει, μπερδεύοντάς το με τα Dogo Argentino, τα Cane Corso, τα Μπόξερ, τα Bullmastiff, ή τα Αγγλικά Μπουλντόγκ.
Εντάξει, δεν είναι και κανένα έγκλημα, στο κάτω κάτω, γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ…
Ιστορία
Ο προ-προ-προ-πάππους του πιτ μπουλ, έχει ρίζες στην Αγγλία του 16ου αιώνα, από όπου μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ, από Ιρλανδούς μετανάστες. Εκεί, τα πίτμπουλ εκτράφηκαν ως σκυλιά – μαχητές, μέσα από διασταυρώσεις με μπουλντόγκ και τεριέ, ώστε να δημιουργηθεί ένας σκύλος που θα έχει την προθυμία και την ευκινησία του τεριέ αλλά και τη δύναμη του μπουλντόγκ.
Στις αρχές του 1800, οι άνθρωποι ξεκίνησαν, δυστυχώς, να βάζουν τους σκύλους να μάχονται μέχρι θανάτου, όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με ταύρους και αρκούδες. Έτσι, κατέληξαν να διασταυρώσουν τα μπουλντόγκ με τα καφέ Τεριέ Ουαλίας με αποτέλεσμα έναν σκύλο που ζύγιζε από 10 έως 14 κιλά, ο οποίος ήταν ο πρόγονος του σημερινού πιτ μπουλ.
Τα αιματηρά σπορ απαγορεύτηκαν (επίσημα τουλάχιστον) το 1835, καθώς η Βρετανία άρχισε να αναπτύσσει νόμους περί καλής διαβίωσης των ζώων. Περίπου 200 χρόνια μετά, η καλή διαβίωση των ζώων, αρχίζει να απασχολεί και τη νομοθεσία στην Ελλάδα.
Έτσι, τα συγκεκριμένα σκυλιά χρησιμοποιήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες ως κυνηγοί, για να πιάνουν ημι-άγρια βοοειδή και γουρούνια, να κυνηγούν και να κατευθύνουν κοπάδια ζώων, αλλά και ως οικογενειακοί σύντροφοι.
Δυστυχώς κάποιοι ακόμα και σήμερα, εξακολουθούν να τα εκτρέφουν και να τα χρησιμοποιούν για παράνομες κυνομαχίες.
Εμφάνιση
Το πιτ μπουλ στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα, είναι ένας κοντότριχος σκύλος με βασικό χαρακτηριστικό το φαρδύ κρανίο, τα δυνατά σαγόνια και το μυώδες κορμί. Παρόλα αυτά, υπάρχει μεγάλη ποικιλία στην εμφάνιση τους.
Το βάρος τους κυμαίνεται από 15 έως 40 κιλά, ανάλογα με την κατηγορία της ράτσας. Κάποια έχουν πιο ογκώδη σιλουέτα και τεράστιο κεφάλι, άλλα έχουν πιο λεπτά και μυώδη σώματα. Όλα όμως είναι δυνατά και αθλητικά.
Χαρακτήρας
Όπως είπαμε και παραπάνω, τα πιτ μπουλ είναι μία παρεξηγημένη ράτσα. Σε αντίθεση με αυτό που προβάλλεται από τα μέσα και αυτό που πιστεύουν πολλοί, το πιτμπουλ είναι σε γενικές γραμμές ένας σκύλος πολύ φιλικός, με ευχάριστη προσωπικότητα, ενώ είναι εξαιρετικός φύλακας και πρόθυμος να υπερασπιστεί με τη ζωή του, αυτούς που αγαπάει.
Έχει πολύ όμορφη σχέση με τα παιδιά όλων των ηλικιών και μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με όλων των ειδών τα ζώα. Όλα αυτά βέβαια, με την προϋπόθεση να κοινωνικοποιηθεί και να εκπαιδευτεί σωστά, καθώς η έλλειψη σωστής κοινωνικοποίησης και σωστής εκπαίδευσης, είναι ο κύριος λόγος που ένας οποιοσδήποτε σκύλος μπορεί να γίνει επιθετικός ή να αναπτύξει άλλες προβληματικές συμπεριφορές.
Τα πιτ μπουλ είναι σε γενικές γραμμές ειρηνικά και φιλικά σκυλιά. Ωστόσο, η κακή επικοινωνία μεταξύ σκύλου και κηδεμόνα σε συνδυασμό με την ευφυΐα, τη δύναμη και την αντοχή τους, μπορεί να οδηγήσουν σε καταστροφικά αποτελέσματα.
Μην ξεχνάμε ότι για μία άσχημη ή ανεπιθύμητη συμπεριφορά ενός οποιουδήποτε σκύλου, το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης βαραίνει τους κηδεμόνες, οι οποίοι δεν φρόντισαν να ενημερωθούν σωστά και να κάνουν τα απαραίτητα.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι παλιότερα τα πιτ μπουλ τα συνόδευε το παρατσούκλι «νταντά», καθώς τα αφεντικά τους, τα εκπαίδευαν ώστε να προσέχουν τα παιδιά, όσο αυτοί έλειπαν από το σπίτι, κάτι που το κατάφερναν με επιτυχία.
Η σύνδεση του πίτμπουλ με τις κυνομαχίες
Όσον αφορά τη σύνδεση των πιτ μπουλ με τις κυνομαχίες, θεωρώ ότι απλά πληρούσαν σε μεγάλο βαθμό τις απαιτήσεις, αφού η δύναμη, η αντοχή, η ταχύτητα, το θάρρος και η επιμονή τους τα καθιστούσε ιδανικά σε τόσο μεγάλο βαθμό που δεν άργησαν να γίνουν οι πρωταγωνιστές αυτού του «αθλήματος».
Επίσης, θέλω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι του σήμερα, θα αρχίσουν να αντιλαμβανονται ότι δυστυχώς τα πιτ μπουλ, εκείνον τον καιρό, δεν είχαν άλλη επιλογή και ότι είναι ικανά να προσφέρουν πολλά περισσότερα.
Γιατί έχουν κακή φήμη;
Η κακή φήμη που αρκετά συχνά συνοδεύει τα πιτ μπουλ, κατά έναν μεγάλο βαθμό οφείλεται στη σύνδεσή τους με τις κυνομαχίες. Παρόλα αυτά, κάποτε είχαν μία καταπληκτική φήμη. Μάλιστα, μερικά από τα πιο διάσημα σκυλιά στην ιστορία της Αμερικής ήταν πιτ μπουλ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Στάμπι, ο οποίος στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κέρδισε αρκετά μετάλλια και πήρε μέχρι και τιμητική διάκριση, αφού κατά τη διάρκεια του καθήκοντος, ειδοποίησε πολλές φορές τους στρατιώτες για χημικές επιθέσεις, ανακάλυψε τραυματίες που χρειαζόντουσαν βοήθεια και άκουγε από μακριά τις επιθέσεις του αντίπαλου πυροβολικού.
Δυστυχώς, σήμερα, τα ακολουθεί η φήμη, ως απρόβλεπτα και επικίνδυνα σκυλιά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οφείλεται άραγε στην εμφάνιση τους, που μπορεί να τρομάζει κάποιους;
Μήπως η φήμη τους σαν σκυλιά κυνομαχιών ελκύει ανθρώπους με χαμηλή αυτοεκτίμηση, οι οποίοι τα υιοθετούν, με σκοπό να τα χρησιμοποιούν σαν προέκταση του μικροσκοπικού… «εγώ» τους;
Ή μήπως όλα οφείλονται στην ανευθυνότητα ορισμένων ιδιοκτητών, οι οποίοι, όχι απλά δεν μπαίνουν στη διαδικασία σωστής κοινωνικοποίησης και εκπαίδευσης, αλλά με διάφορες, τεχνικές, προσπαθούν να τα αγριέψουν;
Μύθοι για τα πιτ μπουλ
Κυκλοφορούν πολλοί μύθοι για τα πιτ μπουλ, κάποιοι από τους οποίους έχουν καθαρά επινοηθεί από ανθρώπους που απλά τα φοβούνται, ενώ κάποιοι άλλοι διαδόθηκαν από υποστηρικτές τους, με καλή πρόθεση. Ας δούμε κάποιους από τους πιο κοινότυπους μύθους που μπορεί να συναντήσουμε.
«Αν ένα πιτ μπουλ δαγκώσει έναν άλλο σκύλο, μετά θα αρχίσει να δαγκώνει και ανθρώπους»
Γενικά, οι σκύλοι που είναι επιθετικοί προς άλλους σκύλους, έχουν τις ίδιες πιθανότητες να γίνουν επιθετικοί απέναντι σε ανθρώπους, με τους σκύλους που δεν είναι επιθετικοί προς άλλους σκύλους. Αυτό ισχύει και για τα πιτ μπουλ και εδώ, να υπενθυμίσω ότι οποιοσδήποτε σκύλος μπορεί να εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά αν νιώσει απειλή ή αν ξαφνιαστεί.
Ξέρω ότι πολλοί θα σκεφτείτε διάφορα περιστατικά, στα οποία, χωρίς να είχατε απειλητική πρόθεση ή να είχατε ξαφνιάσει έναν σκύλο, αυτός σας επιτέθηκε. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα πίτμπουλ και είναι κάτι που θα αναλύσουμε σε ένα άλλο βίντεο.
«Τα σαγόνια των πιτ μπουλ κλειδώνουν»
Αυτό, είναι πέρα για πέρα λάθος, καθώς τα σαγόνια των πιτ μπουλ, ανατομικά, δεν μπορούν να «κλειδώσουν». Θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος μύθος οφείλεται στη δύναμη, την αντοχή και τη θέληση που έχουν τα πιτ μπουλ, χαρακτηριστικά που δημιουργούν την ψευδαίσθηση του «κλειδώματος».
«Όλα τα πίτμπουλ είναι ευγενικά αγγελούδια που μπορούν να μείνουν χωρίς επίβλεψη μαζί με οποιοδήποτε άλλο ζώο»
Σε γενικές γραμμές, οι σκύλοι οποιασδήποτε ράτσας δεν είναι μοχθηρά πλάσματα. Όμως, πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι κάθε σκύλος είναι διαφορετικός και ενώ κάποιος μπορεί να είναι πολύ φιλικός, κάποιος άλλος μπορεί να είναι πιο μοναχικός.
Το πώς θα συμπεριφερθούμε σε έναν σκύλο και το κατά πόσο είναι ασφαλές να τον αφήσουμε χωρίς επίβλεψη μαζί με οποιοδήποτε άλλο ζώο, πρέπει να το εξετάζουμε για κάθε σκύλο ξεχωριστά και όχι να το ορίζουμε βάσει της ράτσας του.
«Πρέπει να κρατάμε τα πίτμπουλ μακριά από άλλους σκύλους»
Ό,τι ισχύει για τον προηγούμενο μύθο ισχύει και εδώ με μία υποσημείωση. Η ηλικία μεταξύ 2 και 6 μηνών είναι το κλειδί για μία σωστή κοινωνικοποίηση – εξοικείωση, διαδικασίες οι οποίες με τη σειρά τους θα βοηθήσουν οποιονδήποτε σκύλο να αναπτύξει έναν ισορροπημένο χαρακτήρα. Το να αμελήσουμε τις διαδικασίες κοινωνικοποίησης σε αυτήν την ηλικία, κάτι που σίγουρα θα συμβεί αν πιστέψουμε τον συγκεκριμένο μύθο, θα οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα.
Οι ανάγκες των πιτ μπουλ
Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές, όλοι οι σκύλοι έχουν ανάγκη από ενέργεια, δηλαδή φαγητό και νερό, από ασφάλεια, δηλαδή ένα μέρος που θα αισθάνονται ασφαλείς, καθώς και να καλύπτουν τις τυπικές σωματικές ανάγκες τους, όπως ούρηση και σεξουαλική εκτόνωση.
Ωστόσο, πέρα από τις τυπικές ανάγκες, υπάρχουν και άλλες που παίζουν σημαντικό ρόλο ώστε ένας σκύλος να μεγαλώσει ισορροπημένα και να έχει καλή ψυχική και σωματική υγεία. Μερικές από αυτές είναι η ανάγκη για άσκηση (σωματική ή πνευματική), η ανάγκη για εξερεύνηση, η ανάγκη για κοινωνικές επαφές και η ανάγκη για παιχνίδι.
Κάθε κηδεμόνας έχει υποχρέωση να ενημερωθεί σωστά για τις ανάγκες του σκύλου του και να φροντίσει να τις καλύψει με επάρκεια. Όσον αφορά τα πίτμπουλ, η ανάγκη που, πέρα από τις τυπικές, πρέπει να φροντίσουμε να καλύψουμε σωστά ώστε να εξασφαλίσουμε τη σωματική και πνευματική τους υγεία, είναι η ανάγκη για άσκηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αδιαφορούμε για τις υπόλοιπες ανάγκες.
Όλα τα είδη των πιτ μπουλ είναι σκυλιά με μεγάλες απαιτήσεις σε σωματική και πνευματική άσκηση. Το σώμα τους παράγει μεγάλα αποθέματα ενέργειας, τα οποία έχουν την ανάγκη να διοχετεύσουν. Ένα πιτ μπουλ οποιουδήποτε είδους, που δεν ασκείται σωματικά και πνευματικά με σωστό τρόπο, είναι πολύ πιθανό να αναπτύξει προβληματικές συμπεριφορές και δύστροπο χαρακτήρα.
Αν το στειρώσω καλύπτεται η ανάγκη για σεξουαλική εκτόνωση;
Πολλοί αναρωτιούνται αν η στείρωση είναι η λύση στην επιθυμία για σεξουαλική εκτόνωση. Το θέμα της στείρωσης, όχι μόνο στα πιτ μπουλ, αλλά γενικά στους σκύλους, σηκώνει πολλή συζήτηση και συγκεκριμένα το υπεραναλύει ο Ηλίας Ραϋμόνδης σε βίντεο αποκλειστικά για το συγκεκριμένο θέμα.
Τι να προσέξουμε στην εκπαίδευση ενός πιτ μπουλ;
Σωστή και συνεπής εκπαίδευση
Η επιστήμη της εκπαίδευσης σκύλων έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν εκμηδενίζει τις πιθανότητες αποτυχίας. Αρκεί να ξεκινήσουμε όσο πιο νωρίς μπορούμε, εκπαιδεύοντας με σωστά βήματα σκύλο και κηδεμόνα, καλύπτοντας σωστά τις ανάγκες και δείχνοντας συνέπεια.
Σκύλος και κηδεμόνες εκπαιδεύονται μαζί
Η συμβίωση με έναν σκύλο είναι ομαδικό άθλημα. Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε πραγματικά με έναν σκύλο αν δεν εκπαιδευτούμε και εμείς οι ίδιοι μαζί του. Η πεποίθηση ότι «όταν ένας σκύλος φτάσει σε μία συγκεκριμένη ηλικία θα τον στείλω να τον εκπαιδεύσουν», βασίζεται σε γνώσεις και τεχνικές της προηγούμενης χιλιετίας. Στη σημερινή εποχή ο σκύλος εκπαιδεύεται μαζί με την οικογένεια του. Οι άνθρωποι της οικογένειας είναι αυτοί που πρέπει να μάθουν πώς να επικοινωνούν και να συνεργάζονται σωστά μαζί του και πώς να κερδίσουν τον σεβασμό και την αγάπη του.
Ξεκινήστε νωρίς
Υπάρχουν τεχνικές, τις οποίες αν οι κηδεμόνες διδαχτούν, μπορούν να αρχίσουν να επηρεάζουν τον χαρακτήρα ενός σκύλου ακόμα και λίγες ώρες μετά τη γέννησή του. Γιατί, μην ξεχνάμε, όλοι οι σκύλοι είναι ζωντανά πλάσματα και σαν ζωντανά πλάσματα, μαθαίνουν συνεχώς.
Η πεποίθηση ότι ένας σκύλος πρέπει να φτάσει σε ηλικία δύο, τεσσάρων ή έξι μηνών για να ξεκινήσουμε να του μαθαίνουμε πράγματά, είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Δεν λέω ότι θα διδάξουμε τα ίδια πράγματα σε έναν σκύλο 45 ημερών σε σύγκριση με έναν σκύλο 6 μηνών, αλλά αν ένας σκύλος ξεκινήσει να εκπαιδεύεται μαζί με τον κηδεμόνα του από πολύ μικρός, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να διαμορφώσει έναν ισορροπημένο χαρακτήρα. Επιπλέον, θα το έχουμε πετύχει με λιγότερο κόπο και σε μεγαλύτερο βαθμό.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ένας σκύλος μπορεί να εκπαιδευτεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ωστόσο, αν η εκπαιδευσή του ξεκινήσει σε μικρή ηλικία, θα πετύχουμε περισσότερα με λιγότερο κόπο.
Κοινωνικοποίηση
Η κοινωνικοποίηση είναι η διαδικασία προσαρμογής και ενσωμάτωσης του σκύλου στην κοινωνία. Θεωρητικά ξεκινάει λίγες μέρες μετά τη γέννησή του και διαρκεί για όλη του τη ζωή. Πρακτικά, η πιο κρίσιμη ηλικία είναι μεταξύ 50 και 150 ημερών, καθώς σε αυτήν την ηλικία οι εμπειρίες καταγράφονται βαθιά και τα συμπεράσματα που θα προκύψουν από αυτές, αλλάζουν δύσκολα.
Σε όλα τα είδη των πιτ μπουλ, πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση στο κομμάτι της κοινωνικοποίησης, διαφορετικά η αγάπη και το δέσιμο που έχουν με την οικογένειά τους, σε συνδυασμό με τον προστατευτικό χαρακτήρα τους μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα.
Κάθε σκύλος, αλλά ιδιαίτερα τα πιτ μπουλ, πρέπει μέσω ειδικών ασκήσεων να εξοικειωθούν με διάφορα πλάσματα, τοποθεσίες και αντικείμενα, να ακονίσουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες και να κατανοήσουν τα αποδεκτά όρια των συμπεριφορών τους.
Σαν δυνατοί, υπερπροστατευτικοί και ενθουσιώδεις σκύλοι πρέπει να μάθουν ότι οι άνθρωποι, τα άλλα ζώα και τα διάφορα αντικείμενα, δεν είναι απειλή για αυτούς και την οικογένεια τους και ότι ο υπερβολικός ενθουσιασμός, τα ξεσπάσματα ενέργειας δεν είναι αποδεκτά από όλους, ούτε μπορούν να τα εκδηλώνουν παντού, καθώς και ότι τα τεράστια στόματά τους μπορούν να χαμογελούν όποτε θέλουν, αλλά δεν επιτρέπεται να αρπάζουν ρούχα, να μασουλάνε παπούτσια και γενικά να προκαλούν ζημιές και πόνο.
Άφθονη σωματική άσκηση
Όλα τα είδη των πιτ μπουλ χρειάζονται καθημερινά να κάψουν θερμίδες. Ανάλογα με το είδος, η μέθοδος μπορεί να ποικίλει. Τα παιχνίδια ταχύτητας και επιδεξιότητας προτείνονται στα πιο μικρόσωμα είδη, ενώ οι ασκήσεις δύναμης στα πιο μεγαλόσωμα. Συνήθως ένας συνδυασμός, δίνοντας έμφαση στις ασκήσεις που ταιριάζουν καλύτερα στο κάθε είδος, φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα.
Οι πεζοπορίες, το τρέξιμο και οι βόλτες με το ποδήλατο είναι ιδανικές δραστηριότητες για ένα πιτ μπουλ αρκεί να ξέρετε τι από τα τρία του ταιριάζει και να έχει γίνει η ανάλογη εξοικείωση και εκπαίδευση. Καθώς όλα τα πιτμπουλ ενθουσιάζονται εύκολα, είναι σημαντικό να έχουν μπει ξεκάθαροι διακόπτες για το πότε ξεκινάει μια άσκηση ή μία δραστηριότητα, πότε κάνουμε διάλειμμα και πότε έχει ολοκληρωθεί.
Η καθημερινή σωματική εκτόνωση είναι πολύ σημαντική για τα πιτ μπουλ. Αν δεν κάψουν τις θερμίδες που πρέπει, θα έχουν μεγάλη ένταση και θα ψάχνουν τρόπους για να εκτονωθούν. Τα τρεχαλητά, τα χοροπηδητά, τα άλματα, το μασούλημα και γενικότερα οποιαδήποτε συμπεριφορά έχει ανεπιθύμητα υψηλή ένταση, έχει τη βάση της στην έλλειψη σωματικής άσκησης και κατ’ επέκταση, στην ελλειπή επικοινωνία, κατανόηση και εκπαίδευση από τη μεριά του κηδεμόνα.
Άφθονη πνευματική άσκηση
Πέρα από το σώμα, πρέπει να φροντίσουμε να εξασκηθεί και το μυαλό. Ειδικές ασκήσεις οι οποίες διαμορφώνονται ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις ανάγκες του κάθε σκύλου μπορούν να διδάξουν συγκέντρωση, υπομονή και αυτοέλεγχο.
Ωστόσο, πέρα από την εξάσκηση, πρέπει να δημιουργούμε καταστάσεις οι οποίες θα βάζουν τον σκύλο στη διαδικασία να χρησιμοποιήσει το μυαλό του. Οι ασκήσεις υπακοής, αν γίνουν σωστά, είναι πολύ ευχάριστες για τον σκύλο και καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της πνευματικής άσκησης.
Οι βόλτες σε νέα μέρη βοηθάνε στο να ικανοποιήσουμε το ένστικτο αναζήτησης και να αποκτήσει ο σκύλος νέες εμπειρίες. Τα παιχνίδια με άλλους σκύλους αναπτύσσουν τις κοινωνικές δεξιότητες. Οι γρίφοι και το κρυφτό, ακονίζουν τις ικανότητες ανίχνευσης και τις ικανότητες επίλυσης προβλημάτων. Το τι θα επιλέξουμε, εξαρτάται από τις ανάγκες του εκάστοτε σκύλου και από το τι επιθυμούμε να του διδάξουμε.
Όσον αφορά τα πιτ μπουλ, το να ακονίσουμε τη συγκέντρωση, την υπομονή και τον αυτοέλεγχό τους, είναι πολύ σημαντικό καθώς είναι από τη φύση τους τρομερά ενεργητικά και ενθουσιώδη. Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δώσουμε στις κοινωνικές δεξιότητες ώστε να αναγνωρίζουν τη γλώσσα του σώματος των άλλων πλασμάτων και να καταλαβαίνουν αν επιθυμούν να τα πλησιάσουν.
Το σημαντικό είναι, όλες οι ασκήσεις να γίνονται με σωστό σχεδιασμό και κάτω από αυστηρή επίβλεψη.
Είναι το πιτ μπουλ κατάλληλο για μένα;
Τα πιτ μπουλ ταιριάζουν σε ανθρώπους δραστήριους, αφοσιωμένους και με την ικανότητα να προσαρμόζονται εύκολα. Αν είσαι τύπος που δεν θέλει να χάσει τον μεσημεριανό του ύπνο, δυσκολεύεται να ξυπνήσει μία ώρα νωρίτερα ή δεν μπορεί να αφιερώσει κάποιες ώρες την ημέρα για να καλύψει σωστά τις ανάγκες του σκύλου του, τότε το πίτμπουλ δεν είναι η καλύτερη επιλογή για εσένα.
Υγεία και Περιποίηση
Το πιτ μπουλ είναι γενικά μία φυλή με λίγα προβλήματα υγείας και με προσδόκιμο ζωής από 8 έως 15 χρόνια. Ως κουτάβια είναι ευαίσθητα στον Παρβοϊό και σε κάποιες αλλεργίες, όπως η αλλεργία στο γρασίδι, όταν ενηλικιωθούν. Άλλα κοινά προβλήματα είναι ο κληρονομικός καταρράκτης, οι εκ γενετής καρδιοπάθειες και οι δυσπλασίες του ισχίου.
Το τρίχωμά τους δεν μαδάει ιδιαίτερα, ενώ είναι πανεύκολο στην περιποίηση αρκεί απλά ένα βούρτσισμα σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Συνοψίζοντας
Τα πιτ μπουλ δεν είναι μοχθηρά κτήνη που θα πρέπει να φοβόμαστε και να διασύρουμε άδικα. Από την άλλη, δεν είναι όλα τα πιτ μπουλ καλά και αυτό εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το πώς μεγάλωσαν. Ωστόσο, αυτό ισχύει για όλους τους σκύλους, όπως ισχύει, σε μεγάλο βαθμό και για τους ανθρώπους.
Τα δυνατά τους σώματα και η επίμονη φύση τους τα καθιστούν εκπληκτικά ζώα και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Απαιτούν φροντίδα και σεβασμό, άφθονη εκγύμναση, κατάλληλη εκπαίδευση και υπεύθυνη διαχείριση. Τη δύναμη και το πνεύμα τους, συνοδεύει ένα έντονο κέφι για ζωή και μία τεράστια αγάπη προς τους ανθρώπους.
Τα σημερινά πιτ μπουλ μπορούν να γίνουν υπόδειγμα για τη φυλή τους. Κάποια εργάζονται ως σκύλοι θεραπείας και περνούν τον χρόνο τους σε νοσοκομεία και κλινικές. Κάποια εργάζονται ως ανιχνευτές και διασώστες, κάποια άλλα δουλεύουν στο τελωνείο, βοηθόντας στην ανίχνευση ναρκωτικών και βομβών, ενώ άλλα χρησιμοποιούνται ως σκύλοι προστασίας και φρουράς από την αστυνομία.
Η πλειοψηφία τους όμως, είναι πολύτιμα μέλη οικογένειας. Τα πιτ μπουλ δένονται πάρα πολύ με τους ανθρώπους τους και αυτό που λατρεύουν, είναι να αράζουν στον καναπέ ή να κοιμούνται στο κρεβάτι, μόνα τους ή με τους σκυλογονείς τους, κατά προτίμηση κάτω από τα σκεπάσματα.
Βάζοντας ένα πιτ μπουλ στη ζωή σας, αναλαμβάνετε μία μεγάλη ευθύνη. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν συναντήσει ποτέ τους πιτ μπουλ και θα πρέπει να έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ιδιαίτερα όσων η γνώση για τη συγκεκριμένη ράτσα προέρχεται από αναξιόπιστες πηγές της τηλεόρασης και του ίντερνετ, μπορεί να φοβούνται τον σκύλο σας.
Είναι στο χέρι σας, ο σκύλος σας είτε να ενισχύσει τους μύθους που υπάρχουν για τα πίτμπουλ, είτε να γίνει υπόδειγμα της φυλής του. Εξαρτάται αποκλειστικά από εσάς και από τον τρόπο που θα το διαχειριστείτε.
Αν είστε διατεθειμένοι να αφιερώσετε χρόνο και προσπάθεια, το να βάλετε στη ζωή σας ένα πιτ μπουλ, θα είναι εγγυημένα μία μοναδική εμπειρία. Και όπως θα σας έλεγε ο οποιοσδήποτε αφοσιωμένος πιτμπουλογονέας, κάτω από τους μυες, τα περισσότερα είναι πιστοί και στοργικοί σύντροφοι, που λατρεύουν τη διασκέδαση.
Για αυτό πριν σχηματίσετε οποιαδήποτε εντύπωση για αυτά, γνωρίστε πρώτα μερικά και μπορεί να εκπλαγείτε με αυτό που θα ανακαλύψετε.
ΠΗΓΕΣ
Οι 5 μύθοι για τα Pit bulls που πρέπει να γνωρίζεις – NP
Τι θα πρέπει να γνωρίζετε για τα πίτμπουλ – Pitbull Rescue
