Σωστή επιλογή σκύλου (Με μάγεψαν τα μάτια και η κουνιστή ουρά του)
Του Ηλία Ραϋμόνδη, Ειδικού στην επικοινωνία σκύλων και ανθρώπων
Δεν είναι λίγες οι φορές που πολλοί άνθρωποι υιοθετούν ένα μικρό, γλυκύτατο και πανέμορφο κουταβάκι για να καταλήξουν λίγους μήνες μετά να συζούν με ένα «τέρας»… και αναφέρομαι καθαρά στη συμπεριφορά.
Ο κάθε σκύλος, είτε είναι ράτσας είτε όχι, έχει ένστικτα και ανάγκες και είναι υποχρέωση:
α) του υποψήφιου ιδιοκτήτη να φροντίσει να ενημερωθεί για αυτά και
β) του προμηθευτή του σκύλου να φροντίσει να γίνουν κατανοητά.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι υιοθετούμε έναν σκύλο βασισμένοι σε παράγοντες που δεν είναι αξιόπιστοι. Μπορεί να επηρεαστούμε από την εμφάνιση, από το πόσο δημοφιλής είναι μία ράτσα, από τα λόγια που μας είπε κάποιος φίλος ή ακόμα και από τις δικές μας εμπειρίες.
Το ότι κάποτε, στα νιάτα μας, είχαμε έναν Γερμανικό Ποιμενικό ή ένα Λαμπραντόρ, δε σημαίνει ότι αν θα πάρουμε και τώρα έναν σκύλο, θα είναι το ίδιο. Πόσες ώρες του αφιερώναμε τότε και πόσες μπορούμε να του αφιερώσουμε τώρα;
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Αγαπώ όλα τα είδη σκύλων! Απλά, όταν αποφασίζουμε να υιοθετήσουμε ένα, είναι χίλιες φορές καλύτερα να το επιλέξουμε βάσει των δυνατοτήτων μας, παρά βάσει του πόσο δημοφιλές ή χαριτωμένο είναι.
Τίποτα δεν με στενοχωρεί περισσότερο από την ένταση και το άγχος που διακρίνω στα μάτια ενός σκύλου, του οποίου δεν έχουν καλυφθεί οι ανάγκες… και από την ένταση και τον εκνευρισμό που διακρίνω στα μάτια των ανθρώπων επειδή ο σκύλος τους, φωνάζει, κλαίει, σκάβει τον κήπο, καταστρέφει πράγματα, είναι επιθετικός ή κοιμάται όλη μέρα.
Ένα είναι σίγουρο: Ένας σκύλος, του οποίου οι ανάγκες δεν καλύπτονται, θα αντιδράσει. Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι με ποιον τρόπο. Επιθετικότητα; Κατάθλιψη; Καταστροφές; Εμμονές;
