Το βιβλίο της πόλης (εκπαιδευτική συμβουλή)
Του Ηλία Ραϋμόνδη, Ειδικού στην Επικοινωνία μεταξύ Σκύλων και Ανθρώπων
Το 1894 δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά κάποιες από τις ιστορίες του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ με τίτλο «Το βιβλίο της ζούγκλας». Το κύριο θέμα των ιστοριών είναι μύθοι, όπου τα ζώα της ζούγκλας χρησιμοποιούν έναν ανθρωπόμορφο τρόπο, για να παραδώσουν μαθήματα ηθικής. Οι πιο γνωστές από αυτές τις ιστορίες είναι αυτές που περιστρέφονται γύρω από τις περιπέτειες ενός εγκαταλελειμμένου ανθρώπου, του Μόγλη, που μεγάλωσε με τους λύκους στην ινδική ζούγκλα.
Ο Κίπλινγκ, με εμπνευσμένο και ευρηματικό τρόπο, μας βοήθησε να δούμε τις διάφορες ανθρώπινες καταστάσεις από μία ιδιαίτερη οπτική γωνία και με αυτόν τον τρόπο, μας έκανε να τις κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο. Ας φύγουμε τώρα από το «Βιβλίο της Ζούγκλας» και ας έρθουμε στη δική μας καθημερινή πραγματικότητα. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε ένα μικρό «λυκάκι» μέσα στο σπίτι μας;
Του προσφέρουμε όσα του είναι απαραίτητα;
Δεν αναφέρομαι απλά στην τροφή, το νερό και το ασφαλές περιβάλλον. Στο «Βιβλίο της Ζούγκλας» τα ζώα έμαθαν στον Μόγλη για την αξία της οικογένειας, την έννοια του καλού και του κακού, την αξία της ομαδικότητας αλλά και της ατομικότητας. Πόσα πράγματα διδάσκουμε εμείς στον δικό μας «Μόγλη»;
Φυσικά και παίζουμε μαζί του. Τον χαϊδεύουμε, τον κανακεύουμε, τον πάμε στον γιατρό. Παρόλα αυτά, τι εμπειρίες του επιτρέπουμε να έχει και τι μαθαίνει από αυτές;
Όταν μένει μόνος του, είναι ήρεμος;
Όταν συναντά άλλους, ανθρώπους ή «λύκους», πώς αντιδρά;
Οι συμπεριφορές του κάθε πλάσματος, ανθρώπου ή σκύλου, είναι ένας συνδυασμός ικανοτήτων, ενστίκτων και εμπειριών. Παρόλα αυτά, όσο ακονισμένες και αν είναι οι ικανότητες, όσο δυνατά και αν είναι τα ένστικτα, οι εμπειρίες είναι αυτές που καθορίζουν τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά μας.
Τι εμπειρίες έχει ο δικός μας «Μόγλης»; Ποιος τις έχει δημιουργήσει; Κατά την εξέλιξη των διαφόρων καταστάσεων, ποιος τον καθοδηγεί; Ποιος τον βοηθάει να αντιληφθεί ότι υπάρχουν και διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης πιθανότατα πολύ πιο αποδοτικοί;
Του έχουμε διδάξει υπομονή; Του έχουμε προσφέρει αρκετές εμπειρίες ώστε να ξέρει πώς να συμπεριφέρεται σε διάφορες καταστάσεις; Του έχουμε δείξει ότι μπορεί να μας εμπιστευτεί; Και το σημαντικότερο από όλα, είμαστε σίγουροι ότι έχει καταλάβει;
Όταν αποφασίζουμε να φέρουμε έναν μικρό «λύκο» στη ζωή μας πρέπει ταυτόχρονα να είμαστε και αποφασισμένοι να του προσφέρουμε ό,τι χρειάζεται για να μεγαλώσει, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Αν η λύκαινα που υιοθέτησε τον Μόγλη δεν του προσέφερε το γάλα της, ο μικρός δε θα κατάφερνε να επιβιώσει. Το ίδιο βέβαια θα συνέβαινε αν δεν του προσέφερε το χρόνο της για να τον διδάξει.
- Τι θα ήταν ο Μόγλης χωρίς τις σοφές συμβουλές του Μπακίρα;
- Τι θα ήταν ο Μόγλης χωρίς τις γνώσεις του Μπαλού;
- Τι θα ήταν χωρίς τα λυκάκια αδέρφια του;
- Τι θα ήταν χωρίς το άγρυπνο βλέμμα των λύκων γονιών του;
- Ο δικός μας «Μόγλης» δεν έχει αδέρφια. Δεν έχει φίλους. Το μόνο που έχει, είναι εμάς! Και οτιδήποτε του προσφέρουμε…
