Η ιστορία του Χάτσικο, ενός αιώνια πιστού φίλου
Η ιστορία ενός σκύλου που έγινε σύμβολο πίστης και παντοτινής φιλίας
O Χάτσικο (Hachiko), που στα ιαπωνικά σημαίνει «πιστός σκύλος», ήταν ένας σκύλος ράτσας Ακίτα και γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1923, στην πόλη Odate, στην περιφέρεια Akita της Ιαπωνίας. Το 1924 ο ιδιοκτήτης του, καθηγητής Γεωργίας Χιντεσαμπούρο Ουένο (Hidesamburō Ueno), τον πήρε μαζί του στο Τόκυο, όπου ζούσε και εργαζόταν.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του καθηγητή, κάθε πρωί που αυτός έφευγε για το Πανεπιστήμιο, ο σκύλος τον συνόδευε μέχρι την πόρτα. Το βράδυ, ο Χάτσικο πήγαινε και τον περίμενε στον σιδηροδρομικό σταθμό Shibuya. Όταν ο καθηγητής επέστρεφε με το τρένο από το Πανεπιστήμιο, τον υποδεχόταν και τον συνόδευε σπίτι.
Αυτό συνεχιζόταν καθημερινά μέχρι τον Μάιο του 1925, όταν ο καθηγητής άφησε την τελευταία του πνοή μετά από εγκεφαλικό κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης. Ο σκύλος, τον περίμενε να κατεβεί από το συγκεκριμένο τρένο όπως πάντα, αλλά μάταια. Ο καθηγητής είχε ήδη πεθάνει.
Μετά από τον θάνατο του καθηγητή, ο Χάτσικο δόθηκε σε άλλα σπίτια, αλλά καθημερινά «δραπέτευε» επιστρέφοντας στο παλιό του σπίτι. Κάθε βράδυ, την ίδια ώρα που περίμενε επί τόσα χρόνια τον καθηγητή στον σταθμό, ήτανε εκεί, περιμένοντας να δει τον φίλο του να κατεβαίνει από την αμαξοστοιχία, ώστε να τον συνοδεύσει σπίτι. Αυτό συνεχίστηκε για δέκα ολόκληρα χρόνια!
Οι εργαζόμενοι του σταθμού οι οποίοι είχαν δει τον Χάτσικο να περιμένει τον καθηγητή, πρόσεξαν ότι ακόμα και μετά τον θάνατο του, ήτανε εκεί κάθε μέρα, την ίδια ώρα. Αυτό τους συγκίνησε και αρκετοί τον φρόντιζαν φέρνοντάς του φαγητό και νερό. Το 1928, ο νέος υπεύθυνος του σταθμού συμπάθησε το σκύλο και του έφτιαξε ακόμη και δικό του χώρο σε μία από τις αποθήκες του σταθμού, ώστε να έχει ένα μέρος να κοιμάται.
Ο σκύλος εμφανιζότανε στην πλατφόρμα του τρένου, μόνο τη συγκεκριμένη ώρα που ερχόταν το τρένο του καθηγητή. Τις υπόλοιπες ώρες περιφερόταν στον σταθμό, ξεκουραζόταν στην αποθήκη, ή επέστρεφε στο παλιό του σπίτι που ανήκε πλέον σε άλλον ιδιοκτήτη.
Ένας από τους πρώην φοιτητές του καθηγητή, ο οποίος ήταν ειδικός στους σκύλους ράτσας Ακίτα, ακολούθησε τον Χάτσικο και έμαθε την ιστορία του. Μετά απ’ αυτό, ο πρώην φοιτητής κατέγραψε πόσοι καθαρόαιμοι σκύλοι της ράτσας αυτής υπήρχαν στην Ιαπωνία. Εκείνα τα χρόνια ήταν όλοι κι όλοι, τριάντα στο σύνολο.
Τα επόμενα χρόνια, μέχρι και τον θάνατο του Χάτσικο, συνήθιζε να τον επισκέπτεται και να τον φροντίζει, γράφοντας άρθρα για την αφοσίωση του. Σιγά σιγά ο κόσμος άρχισε να ενδιαφέρεται και να μαθαίνει περισσότερα για τη συγκεκριμένη ράτσα. Το 1932, ένα από αυτά τα άρθρα δημοσιεύτηκε στη μεγαλύτερη εφημερίδα του Τόκυο και η ιστορία του Χάτσικο έγινε γνωστή σε όλη την χώρα, αγγίζοντας τις καρδιές πολλών ανθρώπων.
Ο Χάτσικο έγινε σύμβολο πίστης και αφοσίωσης, εντυπωσιάζοντας τον κόσμο. Συμβόλιζε το πνεύμα αγάπης και αφοσίωσης που πρέπει να υπάρχει σε κάθε οικογένεια. Γονείς και δασκάλοι χρησιμοποιούσαν την ιστορία του ως παράδειγμα προς μίμηση.
Τον Απρίλιο του 1934, παρουσία του Χάτσικο, έγινε η παρουσίαση του μπρούτζινου αγάλματός του, στον σταθμό της Shibuya. Το άγαλμα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο καταστράφηκε. Έτσι το 1948, ζητήθηκε από τον Τακέσι Άντο (Takeshi Ando), γιο του γλύπτη που έφτιαξε το πρώτο άγαλμα, να το ξαναφτιάξει.
Το δεύτερο αυτό άγαλμα, παρουσιάστηκε τον Αύγουστο του 1948 και αποτελεί από τότε ένα δημοφιλές σημείο συνάντησης. Η είσοδος του σταθμού που βρίσκεται κοντά στο άγαλμα, ονομάζεται “Hachikō-guchi”, που σημαίνει «έξοδος του Χάτσικο» και είναι μία από τις πέντε εξόδους του σταθμού.
Ένα παρόμοιο άγαλμα υπάρχει και στην γενέτειρα του Χάτσικο, την Odate, μπροστά στον σταθμό των τρένων. Το 2004 φτιάχτηκε και τρίτο άγαλμα, πάνω στην βάση του πρώτου αγάλματος που είχε δημιουργηθεί το 1934 και τοποθετήθηκε μπροστά από το Μουσείο Σκύλων Ακίτα στην Odate.
Ο Χάτσικο, πέθανε στις 8 Μαρτίου του 1935 και σήμερα βρίσκεται βαλσαμωμένος στο Μουσείο Φυσικών επιστημών στο Τόκυο.
Το 1994, το δίκτυο ραδιοφωνικής αναμετάδοσης πολιτισμού (CBN) στην Ιαπωνία ήταν σε θέση να ανακατασκευάσει μια καταγραφή του Χάτσικο που γαβγίζει από έναν παλιό δίσκο και ακολούθησε μια τεράστια διαφημιστική εκστρατεία με αποκορύφωμα το Σάββατο, 28 Μαΐου 1994, πενήντα εννιά έτη μετά από το θάνατό του, εκατομμύρια ραδιοακροατών να συντονιστούν για να ακούσουν το γαύγισμα του Χάτσικο.
Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου, εκατοντάδες κόσμου μαζεύονται για να τιμήσουν τη μνήμη και την αφοσίωση του Χάτσικο σε μια σεμνή τελετή που γίνεται στον σιδηροδρομικό σταθμό της Shibuya.
Η ιστορία του Χάτσικο μεταφέρθηκε σε χολιγουντιανή ταινία, το 2009, με πρωταγωνιστή στον ρόλο του καθηγητή τον Ρίτσαρντ Γκιρ.
