Εκπαιδεύεται ο σκύλος ή ο κηδεμόνας;
Εκπαιδεύεται ο σκύλος ή ο κηδεμόνας; Ή μήπως εκπαιδεύονται και οι δύο; Πώς να εκπαιδεύσω τον σκύλο μου; Να τον στείλω για εκπαίδευση ή να εκπαιδευτώ κι εγώ μαζί του; Ο Ηλίας Ραϋμόνδης αναλύει…
Εγγραφείτε στο κανάλι μας στο YouTube με ένα κλικ εδώ
Εκπαιδεύεται ο σκύλος ή ο κηδεμόνας;
Πώς να εκπαιδεύσω το σκύλο μου; Να βρω έναν εκπαιδευτή, να τον στείλω για εκπαίδευση ή να εκπαιδευτώ κι εγώ μαζί του; Τι είναι καλύτερο και τι ταιριάζει καλύτερα σε εσάς και στον σκύλο σας; Με ποιον τρόπο μπορούμε να τον εκπαιδεύσουμε σωστά; Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα.
Πολλοί με ρωτάτε εάν είναι καλύτερα να στείλω τον σκύλο μου για εκπαίδευση σε κάποια σχολή ή αν πρέπει να εκπαιδευτώ και εγώ μαζί του. Η απάντηση είναι και προς τις δύο κατευθύνσεις. Κατά τη γνώμη μου, ο πιο σωστός τρόπος εκπαίδευσης είναι όταν εκπαιδεύεται ο κηδεμόνας μαζί με τον σκύλο του. Η εκπαίδευση πρέπει να γίνει στον κηδεμόνα και όχι στον σκύλο.
Ο κηδεμόνας του σκύλου είναι αυτός που πρέπει να μάθει πώς σκέφτεται ο σκύλος, να μάθει να διαβάζει τη γλώσσα του σώματος του σκύλου και να μάθει πώς να μπορεί να ακονίσει ικανότητες και δεξιότητες του σκύλου, οι οποίες θα είναι απαραίτητες στη ζωή του.
Ο κηδεμόνας πρέπει να μάθει να διαβάζει τον σκύλο του ώστε να μπορεί να εντοπίζει τι είναι αυτό που του δημιουργεί πρόβλημα και τον δυσκολεύει, ώστε να είναι σε θέση να προσαρμόσει την επικοινωνία που έχει μαζί του για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει όποια προβλήματα παρουσιαστούν.
Όλα αυτά δεν μπορείτε να τα μάθετε στέλνοντας το σκύλο σας για εκπαίδευση. Θα μου πείτε, ναι αλλά σας είπα πριν ότι πάει και προς τις δύο κατευθύνσεις. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Το να στείλουμε τον σκύλο μας για εκπαίδευση σημαίνει ότι κάποιος επαγγελματίας θα πάρει τον σκύλο και θα αρχίσει να δημιουργεί μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας.
Αυτή η κοινή γλώσσα επικοινωνίας, εάν η διαδικασία αυτή γίνει σωστά, θα μπορεί μετά να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο βαθμό από τους ιδιοκτήτες για να επικοινωνήσουν με τον σκύλο.
Ουσιαστική επικοινωνία με τον σκύλο
Το ότι όμως δημιουργήθηκε μία κοινή γλώσσα επικοινωνίας δεν σημαίνει ότι υπάρχει και ουσιαστική επικοινωνία με τον σκύλο. Σημαίνει ότι εμείς θα πούμε κάτι, θα κάνουμε κάποια κίνηση και ο σκύλος θα καταλάβει τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε. Τώρα, το κατά πόσο ο σκύλος σέβεται αυτό το οποίο του ζητάμε ή το κατά πόσο θέλει να κάνει αυτό το οποίο του ζητάμε, έχει σχέση με την ουσία της επικοινωνίας, η οποία δεν είναι να του λέμε κάτι και αυτός να εκτελεί.
Ουσιαστική επικοινωνία είναι να μπορούμε να κατανοήσουμε τις ανάγκες του, να μπορούμε να καταλάβουμε τον τρόπο που σκέφτεται και να μπορούμε να βρούμε λύσεις στα προβλήματά του. Αυτό είναι μια μορφή τέχνης που ιδανικά ο κηδεμόνας θα πρέπει να τη μάθει.
Η χρυσή τομή στην εκπαίδευση του σκύλου
Και για να στηρίξω το ότι η εκπαίδευση ενός σκύλου πάει και προς τις δύο κατευθύνσεις, δηλαδή από τη μία να τον στείλουμε για εκπαίδευση και από την άλλη να εκπαιδευτούμε και εμείς μαζί του, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι όλο αυτό πάει ανάλογα με τις ανάγκες του σκύλου, αλλά και με τις ανάγκες του κηδεμόνα.
Κάποιες φορές, μέσα στην καθημερινότητά μας, δεν έχουμε τον χρόνο να του ακονίσουμε τις δεξιότητες και τις ικανότητες. Οπότε, κάποια κομμάτια της εκπαίδευσης μπορούμε να τα αναθέσουμε σε κάποιον ειδικό. Όμως, το να στείλουμε τον σκύλο μας αποκλειστικά σε μια σχολή και να περιμένουμε ότι θα γυρίσει πίσω και μετά εμείς θα του λέμε «έλα», «σήκω» και «κάτσε» και ο σκύλος μας θα ανταποκρίνεται τέλεια, κατά τη γνώμη μου είναι λίγο όνειρο θερινής νυκτός.
Δηλαδή δεν πρόκειται να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα αν ο κηδεμόνας δεν μάθει να επικοινωνεί σωστά με τον σκύλο του. Τώρα αν έχετε πάρει έναν σκύλο και δεν έχετε καθόλου χρόνο να ασχοληθείτε μαζί του, συγγνώμη που θα σας στενοχωρήσω, αλλά ίσως δεν θα έπρεπε να προχωρήσετε στην απόκτηση ενός σκύλου. Θα έπρεπε να το σκεφτείτε καλύτερα.
Αν περιμένετε από τον σκύλο σας να κάνει ό,τι του ζητάτε, απλά και μόνο επειδή τον στείλατε κάπου να εκπαιδευτεί, λυπάμαι που θα σας στενοχωρήσω, αλλά οι πιθανότητες είναι πάρα πολύ μικρές να συμβεί. Ίσως σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις να συμβαίνει, αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
Ιδανικά, εάν θέλουμε να έχουμε μια σωστή και αρμονική σχέση με τον σκύλο μας, το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσης δεν είναι στον σκύλο, αλλά σε εμάς, τους κηδεμόνες. Και αυτό είναι αρκετά πολύπλοκο και χρειάζεται χρόνο για να δημιουργηθεί η ιδανική σχέση με τον σκύλο.
Όποιος θεωρεί ότι η εκπαίδευση είναι καθαρά κομμάτι του εκπαιδευτή, ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνεί με τους σκύλους βρίσκεται αρκετά χρόνια πίσω και θα πρέπει να ανανεώσει τον τρόπο προσέγγισης που έχει πάνω στην εκπαίδευση των σκύλων αλλά και των ιδιοκτητών.